من از عشقت چه گریانم در این شب های بارانی/ بگو عشقم بگو آخر که در قلبم تو میمانی/ نمیبینی نگاهم را ؟ نمیبینی که گریانم/ بگو با دیدن اشکام پریشانی و گریانی/ نمیدانم گناهم را که وقتی با دلم هستی/ چرا با من تو گریانی ولی بی من تو خندانی/ بیا بگذر از این رفتن که من تنهای تنهایم/ نگو تنهایی یعنی عشق ، نگو تنها نمیمانی/ چه پنهان میشوی در من ، کنارم هستی و بی من/ چرا در قلب این خسته نمیمانی و مهمانی/ چه خستست این دلم از بس که من گشتم به دنبالت/ همیشه پیش من هستی ولی درمن تو پنهانی/ تو تنها یار من بودی در این دنیای نامردی/ بگو عشقم از این رفتن پشیمانی پیشیمانی . . . . . . . . . . . . . . . . شاعر: مهدی جباری